Dzikie świnki morskie żyją w dużych koloniach. Nie mieszkają w norach, chociaż znakomicie kopią. Pędzą naziemny tryb życia. Dzika świnka morska ma szarobrunatne umaszczenie, nieco wydłużone. Kończyny tylne są pozbawione pierwszego i piątego palca, nie ma też ogona.
Wikimedia Commons
Żyje do 8 lat. Młode przez pierwsze dwa tygodnie żywią się mlekiem matki. Po urodzeniu wydostaje się z gniazda. Zwykle jest to mały dołek wygrzebany w ziemi. Gryzoń nie potrafi się wspinać na drzewa. Żyje w koloniach, jest aktywny w dzień i w nocy – w ciągu całej doby przesypia ok. 4-6 godzin. Okresy wzmożonej aktywności to świt i zmierzch, ze względu na najmniejsze zagrożenie ze strony drapieżników. Gryzoń jest roślinożercą żywi się głównie ziołami, sianem, ewentualnie zbożem, podawanie produktów pochodzenia zwierzęcego jest zabronione. Układ pokarmowy nie jest przystosowany do trawienia białka zwierzęcego.
Pomimo, że często potrzebne płyny świnka morska czerpie ze spożywanych owoców i warzyw, zawsze powinna mieć dostęp do świeżej wody. Świnki morskie same nie syntetyzują witaminy C, dlatego konieczne jest jej dostarczanie wraz z pożywieniem. Średnie zapotrzebowanie świnki na witaminę C, to 10–30 mg/kg. Świnki morskie nie powodują szkód w uprawach polowych. Chętnie osiedlają się w pobliżu osad ludzkich. Łatwo się oswajają i zaprzyjaźniają z człowiekiem.
Zwierzęta nie potrafią walczyć i bronią się ucieczką. Osaczone nieruchomieją. Boją się psów i kotów. Agresywność okazują jedynie w stosunku do osobników z własnego gatunku. Świnki morskie pochodzą z Peru. Hiszpanie wkraczając do Peru pod wodzą Pizarra, znaleźli je wśród zwierząt hodowlanych. Hiszpanie, Portugalczycy, Holendrzy i Francuzi przywozili świnki morskie do Europy. W XIX wieku powstawały szczepionki. Wówczas właśnie świnki morskie trafiły do instytutów i laboratoriów razem z myszami, szczurami i królikami.
Hodowlana świnka morska jest trochę większa od swojej dzikiej krewniaczki. Hodowlę świnek morskich rozpoczęli na początku XX wieku hodowcy angielscy. Dzięki ich staraniom i selekcjonowaniu poszczególnych osobników powstało parę różniących się odmian. Dla świnki chowanej w domu łatwo zrobić klatkę własnoręcznie, i to tanim kosztem. Wystarczą dwie starze szuflady najlepiej o jak największych rozmiarach. Zbudujemy z nich dwupoziomowe mieszkanie Z doły do góry będzie przejście po specjalnym drabinkowym podeście raczej łagodnym gdyż gryzonie słabo się wspinają. Na górze będzie zabudowane miejsce na ciemne schronienie tak zwana norka. Najlepiej jednak kupić gotowe zestawy z tunelami i zabawkami oraz wszystkimi niezbędnymi przyrządami w sklepie zoologicznym. Więcej przydatnych informacji znajdziemy na stronach portalu zoologicznego.
Piotr
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz